Author Archives: Christine

De tijd vliegt!

Het duurt veel korter dan je denkt

ook als je denkt

het zal wel korter duren dan ik denk

dan duurt het toch

nog korter dan je denkt.

(Judith Hertzberg)

 

Ik had gisteren een harde 1000m gelopen, hij een wedstrijd gevoetbald. En dus was het tijd om even uit te lopen.

Samen lopen met je zoon. Het voelde als een bijzondere gebeurtenis. Fors in de puber-fase, en vaker hangend op de bank te vinden dan zijn vader lief is… Maar nu dus hardlopend samen op pad! Hoe lang was dat geleden?

9 september 2012.
Ik kende de BRC nog slechts van de verhalen van Theo Kruiswijk bij een kop koffie op het werk. En dat het op 9 september 2012 Pleinloop was in het dorp. Zoontje Daan moest nog vijf worden, maar wilde meedoen. Ook mijn eerste stapjes in Nederhorst. Daantje vond het maar eng, zo in dat startvak met al die grote kinderen. Maar des te trotser was hij na afloop toen hij een medaille omgehangen kreeg.

Alweer een maar al te waar cliché: de tijd vliegt! Van klein onzeker ventje tot stoere, maar onzekere puber. Zoef!

Op 14 maart 2020 (!) schreef ik in het verslag van de ingelaste bestuursvergadering dat we als bestuur hadden besloten om -conform de door de regering genomen corona-maatregelen en de daaruit voortkomende adviezen van NOC-NSF- alle activiteiten van de BRC tot tenminste 31 maart 2020 af te gelasten.

“Tot tenminste 31 maart 2020”. Ik weet niet hoe dat bij jullie zit, maar het lijkt of het afgelopen jaar in een soort mistige vlaag voorbij is gegleden…

Een jaar van golven, extra maatregelen, persconferenties, afgelastingen, kleine versoepelingen en toch weer oplevingen. Van mondkapje op, kritische geluiden en stilte voor de storm. Een jaar van heel veel wat niet meer kon, maar ook van nieuwe kansen voor wie het kon en wilde zien.

Waarom lijkt de tijd toch zo gevlogen het afgelopen jaar? Niet omdat het in mijn leven zo extra hectisch was in ieder geval… Door het wegvallen van alles wat even niet kon, zoals sociale contacten, woon-werkverkeer en allerlei uitjes, hield ik uiteraard tijd over… Het zal het monotone zijn geweest; opstaan, wandelen, thuis achter de computer (al dan niet in combinatie met thuisonderwijs aan de kinderen), koffie, lopen, etc., etc. … Dagen gaan zoals ze gingen.

Steeds als de regering de stand van zaken presenteert bespreken we dit als bestuur: kunnen we als BRC al iets? En zo ja, wat dan? We doen ons best, maar willen ons uiteraard houden aan de geldende maatregelen. En zo is er dus al een jaar voorbij.

Gelukkig is er op zondag 28 maart aanstaande de kans om je weer deel te voelen van de BRC! Dan staat er een heuse Time Trial van 5 of 10km op het programma. Lekker lopen. Voor jezelf. Alleen, maar toch een beetje samen. Running apart Together. Je hebt nog tot 24 maart om je aan te melden. Doen!

Wat je samen doet blijft hangen. Net als die Pleinloop van Daantje in 2012!

En voor nu: hou vol en blijf bewegen!

Lourens Meeuwsen

OPSTAAN!

Als ik om 07.00u opsta en naar beneden ga is het in huis verder nog stil. Alleen Lise van 10 blijkt een ochtendmens en ligt lezend te wachten tot de schooldag begint. Voor puber Daan is ieder moment van opstaan voor 10.00u belachelijk vroeg, maar ook hij zal eruit moeten straks om zich op tijd te melden voor de zoveelste dag online les.

Als je niet oppast rol je iedere dag van je bed zo achter de computer. In mijn geval een afstand van nog geen drie meter. Daarom heb ik als routine ingevoerd om ’s ochtends vroeg te wandelen. Ongeveer anderhalf uur. Ontbijt mee, lekker efficiënt. Meer dan met hardlopen geeft het wandelen me de kans om de omgeving echt te zien. De ontwakende stad, de zon die opkomt terwijl ik op de hei loop. Lekker stil, met slechts een enkele vroege (of andere rare) vogel.

Als ik na anderhalf uur opgefrist thuis kom, tref ik Lise al aan de eettafel. Haar zoom-dag is begonnen met het ‘goedemorgen-moment’ met de juf. Daarna gaat ze zelf aan de slag met haar thuiswerk: taal, rekenen, spelling. Voor Daan is zowaar de dag ook begonnen. Online latijn, een bizarre combinatie. Hij kijkt uit naar de pauze (koffie met taart) en naar de voetbaltraining van vanavond. Toch nog afleiding en beweging! Brood en spelen. Tanja zit ondertussen al weer in de zoveelste online vergadering op zolder.

Al bijna een jaar werk ik nu thuis. Met de nodige voordelen, eerlijk is eerlijk. Maar een arbo-controle zou mijn werkplek naast de kast in de slaapkamer niet doorstaan vrees ik… Opstaan is dus niet een eenmalige activiteit aan het begin van de dag… maar voor herhaling vatbaar op een gemiddelde werkdag! Zitten is het nieuwe roken. Een beetje een cliché, maar het voelt in mijn lijf in ieder geval erg waar. Opstaan dus, ieder kwartier even staan en bewegen.

En voor of na de werkdag genieten van het feit dat we lopers zijn! Wij mogen sporten. Zoveel we willen. Helaas even zonder elkaar…. Maar we kunnen naar buiten! Of je nu zomaar tussendoor in je eentje een pr loopt op de 5km, of ’s ochtend de dag tegemoet wandelt… Het houdt ons lichaam en onze geest gezond.

Blijf dus lekker lopen!

Ik ben benieuwd naar jullie loopervaring in corona-tijd. Wie staat er op?

Lourens Meeuwsen